W faktoringu największe ryzyko biorą na siebie faktor i faktorant. Warto jednak pamiętać, że część ryzyka spoczywa również na trzecim ogniwie transakcji, czyli płatniku faktoringowym. Sprawdźmy, jakie ryzyka ciążą na firmie występującej w tej roli.

Strony umowy faktoringowej

Rozpocznijmy od uporządkowania pojęć. W klasycznym faktoringu występują trzej aktorzy: faktor, faktorant i płatnik faktoringowy. Faktorant, czyli sprzedawca dóbr lub usług, dostarcza płatnikowi przedmiot zamówienia i wystawia fakturę z odroczonym terminem zapłaty. Aby nie czekać na przelew od płatnika i móc korzystać z bezcennej płynności finansowej, faktorant podpisuje umowę faktoringową z faktorem, który od razu wypłaca mu większość (ok. 80-90%) kwoty widniejącej na fakturze. Jednocześnie faktor przejmuje od faktoranta prawo do wierzytelności. Płatnik faktoringowy, w dniu wskazanym na dokumencie księgowym, dokonuje zapłaty. Przelew zostaje przesłany na konto faktora, a nie sprzedawcy.

Jakie ryzyko ponosi płatnik?

Podstawowym zadaniem płatnika jest terminowe opłacenie całego zobowiązania. Jeśli tego nie zrealizuje, faktor może obciążyć go notą odsetkową. Dodatkowe opłaty mogą pojawić się tytułem rekompensaty za koszty poniesione na odzyskiwanie należności. Jest to pierwsze ryzyko po stronie płatnika. Drugie może wystąpić, gdy faktor będzie wymagał od płatnika potwierdzenia wierzytelności wraz ze zrzeczeniem się możliwości dokonywania potrąceń i rekompensat. Z punktu widzenia płatnika taka deklaracja pogarsza jego pozycję i ogranicza sposób rozliczania się. Aby zredukować ten rodzaj ryzyka, do zgody na cesję wierzytelności można wprowadzić następujący, zabezpieczający faktora i płatnika, zapis: „Płatnik zastrzega sobie prawo potrącenia, jednakże suma potrąceń nie może być wyższa niż X zł”.

Więcej informacji znajdziesz na stronie Indos.pl – faktoring – Zapraszamy!

Comments are closed.

Pin It Industrialna konsola z półką do przedpokoju live url Sejf do kampera przyczepy na wymiar